Ze heeft inmiddels een e-bike, zodat ze met 35-40 minuten bij school is. Omdat ze nog niet helemaal zeker wist of ze de weg wel alleen wist ben ik meegegaan.

Gisteravond kon ze niet slapen van de opwinding. Ze had er zo verschrikkelijk veel zin in! Al weken keek ze er naar uit, telde de dagen af dat ze EINDELIJK naar de middelbare kon. De basisschool was zooooo voor de kleintjes.

Ze was voor de vakantie wezen kijken op haar nieuwe school. Want eigenlijk wist ze in groep 7 al naar welke school ze graag wilde in Alphen. Toch is ze in het laatste half jaar nog geschwitched naar de Vrije school in Leiden. Ze had wat verhalen gehoord van een vriendin die daar al naar toe ging en voor de vakantie was ze zelf wezen kijken. In elk lokaal, van een trouwens prachtig gebouw, lekker ronddwalen of mee doen met een creatief stukje van de verschillende vakken. Aangehoord hoe ze daar werken, welke waardes ze belangrijk vinden, de reguliere vakken, de extra (creatieve)vakken ervaren, de gezonde kantine met ook spullen uit de eigen moestuin. Bovendien vond ze de werkwijze best wel lijken op de wijze van haar basisschool, Jenaplan, en dat beviel haar altijd erg goed… Ze was om!

Ik dacht de afgelopen dagen even terug aan mijn eigen tijd, de dag dat ik naar de middelbare ging. Ik ging naar een mega-grote school, al mijn vriendinnen gingen naar een andere school en ik zag er als een berg tegenop. Dus in plaats van die leuke opwinding die zij voelde, had ik buikpijn toen ik de eerste dag ging. Het verschil was groot, maar wat vind ik het heerlijk om te zien dat zij zó’n zin had in die eerste dag.

Dus daar gingen we vanmorgen, met scooter en e-bike op pad. En het was inderdaad prima te doen qua afstand. Bij de school stopte ik terwijl zij haar fiets in het rek zette. ‘Kom je niet mee?’ zei ze. ‘Ja, tuurlijk, maar ik wist niet of jij dat wel wilde.’ zei ik. (Ja, ze komt tenslotte op een leeftijd dat ze dat niet altijd meer waarderen, weet ik uit ervaring 😊.

Maar ze vond het juist fijn als ik even mee ging, zodat ze wist waar haar mentor stond. Zo gezegd, zo gedaan en daarna ben ik weggegaan.

En ja, ik kreeg ook nog gewoon een kus ❤️

Omdat ze alleen introductie-ochtend heeft, ben ik, in het kader van zelfzorg en ontspanning in deze voor mij – best drukke werkweek – naar Bagels & Beans gereden. En wat een warm bad is dat dan ook als je binnen komt; aangename temperatuur, vriendelijke begroeting, klassiek muziekje, lekker sfeertje, heerlijk!

En ondertussen denk ik: daar kunnen we toch veel van leren, van die onbevangen houding van mijn dochter. Die ziet iets nieuws per definitie als iets leuks, spannend soms, maar bovenal heel leuk en uitdagend. Ze kijkt er écht naar uit. Terwijl wij vaak met allerlei gedachten en vooroordelen de pret voor onszelf al bederven en iets nieuws vaak alleen maar als iets spannends zien met allerlei haken en ogen en er daarom tegenop zien of er stress van ervaren. Zo ontzettend jammer! Zo glippen er vaak vele mooie momentjes door onze vingers.

Dus: wees je bewust van hoe je omgaat met nieuwe dingen en probeer er zo blanco mogelijk in te gaan. Op die manier maak je jezelf nog vaker gelukkiger. Het zit ‘m in de kleine dingen!