Er was een issue in de familie die al heel lang speelde en ze wist niet zo goed wat ze daar nu mee moest of liever gezegd…wilde. Er was al een tijdje een conflict aan de gang in haar ouderlijk gezin. En het speelde al maanden, dus het knaagde steeds meer aan haar.
Ze had het hier al vaker met haar partner over gehad maar die zei altijd dat ze zelf moest weten wat ze hiermee ging doen. Toen ik vroeg aan haar of ze dan inderdaad zelf wist wát ze ging doen, moest ze het antwoord schuldig blijven. Ze wist het gewoon echt niet. Het was ook een enorm dilemma; het ging tenslotte om familie, dus ze was bang dat ze partij zou kiezen voor de één en tegen de ander. Of dat ze iemand heel erg zou kwetsen, terwijl ze van allemaal hield.
Toen ze wat vertelde over haar werk viel het me op dat ze daarin zo makkelijk de weg van haar hart volgde, al jaren lang. Ze wist wat haar kwaliteiten waren, dat waren ook dingen die ze graag deed en die nam ze altijd mee in haar beslissingen over werk en functies. Ook had ze altijd een soort rode draad, al vanaf het begin van haar carrière, waar ze ongeveer naar toe wilde werken. Ze deed alleen maar wat 100% goed voelde voor haar. Op het moment dat ze voor een keuze kwam te staan, in haar werk, nam ze altijd een besluit dat hartgedragen was.
Ik vroeg haar hoe ze dat dan wist. Ze zei toen dat ze voor voldoende ontspanning en rust zorgde en dat ze twee keer per jaar de stilte opzocht. Op mijn vraag hoe ze dat dan deed antwoordde ze dat ze dan meestal een weekend alleen weg ging, dus echt letterlijk de stilte opzoeken. In zo’n weekend dacht ze veel na over haar werk en hoe het voelde. Vond ze het nog steeds leuk en zat er voldoende uitdaging in? En een eventuele andere toekomstige functie, hoe zou ze zich daarbij voelen, dat visualiseerde ze dan. Daarbij kwamen allerlei motieven op om het wel of juist niet te doen. Maar wat haar het beste hielp was schrijven. Gewoon, alles wat in haar opkwam. Daardoor kreeg ze alles goed op een rijtje. En bijna altijd kreeg ze dan ineens een heel blij, opgetogen gevoel als ze dacht aan zichzelf in een rol op haar werk. Of dat nou een nieuwe functie was, de huidige of iets heel anders; daar ging ze dan mee aan de slag, want dat gevoel kwam uit haar hart.
Wat de familiekwestie betreft; ook daarin heeft ze inmiddels een keuze gemaakt. Ik had haar geadviseerd hetzelfde te doen als ze doet met werkgerelateerde zaken; de stilte opzoeken en schrijven. Dat heeft ze gedaan met als gevolg dat ze haar hart weer heeft horen spreken en daar heeft ze naar gehandeld.
Wat doe jij om de stilte op te zoeken als je voor een keuze staat? Het is de beste manier om verbinding met je hart te krijgen en te voelen wat nou écht belangrijk is voor jou, waar je écht gelukkig van wordt. Er zijn verschillende manieren om verbinding met je hart te maken:
- Maak een lange wandeling in je eentje. Laat al die gedachten maar gewoon opkomen en links en rechts gaan. Zo schep je een beetje orde in de chaos die jouw gedachten soms maken. Door de orde in je hoofd wordt het vaak ineens helder waar je voor staat en waar je het meeste voor voelt.
- Doe een paar keer per week een ontspannings- of meditatie-oefening. Op
die manier ‘zet je de tijd even stil’. Richt je op je ademhaling. Je bent dan vooral aan het voelen en veel minder aan het denken, alhoewel het bijna onmogelijk is om geen gedachten te hebben, maar alleen de voel-modus aanzetten op deze manier zal je al helpen.
- Ga in gesprek met iemand die je vertrouwt en vertel vooral over wat je voelt, wat je van binnen ervaart, wat je diepste wensen zijn etc.
Wil je meer tips en info of een coachtraject om weer te ontdekken wat je diep in je hart heel graag zou willen? Neem dan contact met me op: www.devitaliteitscoach.com/contact.
Of zou je gebruik willen maken van een gratis Skypesessie voor persoonlijke tips: www.devitaliteitscoach.com/gratis-skypesessie.