Bij al die honderd ideeën komen nog wel tweehonderd gedachten bij.

Want bij elk van hen heb ik: 

• daarop aansluitend een goed vervolg-idee 
• wil ik daar nog wat meer over uitzoeken of te weten komen 
• lijkt het me een leuk idee om dat te gaan doen 
• is iets wat daarop lijkt ook wel heel leuk om eens uit te proberen 
• etc….. 

Zoveel associaties in mijn hoofd, het is één grote mindmap maar dan één ter grootte van een voetbalveld. Dus een duizendpoot mét een vol hoofd.

Hierdoor ben ik snel geneigd tot actie, zoveel mogelijk doen, uitzoeken, organiseren en te weten komen. Ik kan ook snel schakelen, denk altijd in oplossingen, ik regel het wel. 

Als ik mezelf niet zou terugfluiten, zou ik rustig hele dagen achter mijn Macbook zitten om bezig te zijn met mijn website, artikelen lezen, verslagen maken, trainingen schrijven, mails beantwoorden, dingen voor de school van mijn dochtertje regelen etc. naast werken, het gezin runnen en de dagelijkse dingen die je zoal doet. 

Dit heb ik dus ook een tijdje gedaan. Want dat maakt mijn hoofd weer leeg. 

Tenminste, dat vond ik een logische gedachte. Waar je mee aan de slag gaat, kan dan uit je hoofd en dat wordt dan weer leger. 

Maar het rare is, dat er door al die gedachten, vervolg-ideeën, associaties en leergierigheid, ook weer dingen bij kwam. Wat ervoor zorgde dat ik nóg meer ging doen ipv tussendoor ontspanning zoeken… 

Veel daarvan deed ik binnen, ik kwam veel minder buiten dan ik normaal gesproken deed. Ik merkte dat mijn normale berg energie ging slinken en mijn weerstand achteruit ging. Best rare gewaarwording, kan ik je zeggen. Ik voelde me eigenlijk voortdurend moe, was regelmatig verkouden en voelde me ook minder happy.

Toen ik me daar bewust van werd, ben ik gaan terugdenken wat ik nu anders deed dan voorheen. En al gauw kwam ik erachter dat de hele dag in de doe-stand staan me geen goed doet. Het lijkt super effectief maar het ontneemt je op den duur energie met alle gevolgen van dien.

Dus tegenwoordig fluit ik mezelf wél terug. In eerste instantie voel ik daarbij altijd enige weerstand, want “ik ben nu net zo lekker bezig” (Seriously! 😄). 

Maar ik ga dan toch even naar buiten, een boodschap doen met een omweg zodat ik een stuk loop, even mijn hoofd in de buitenlucht. En alleen daarvan krijg ik altijd gelijk een heerlijke energieboost; de frisse lucht met of zonder zonnetje in mijn gezicht. 

Of ik ga even een bakkie doen met een vriendin. Weet je hoe veel energie je krijgt van een uurtje samen met een goede vriendin? Je maakt verbinding met elkaar, voert fijne gesprekken, lacht…Daar kan ik echt heel opgeladen en blij van thuiskomen.

En mijn wekelijkse yogales skip ik ook niet meer want dat is altijd een heerlijk rustpunt met een lieve, inspirerende yogi en werkt ook de rest van de week door.

Door dit bewust te blijven inzetten – bewust, want de neiging tot alleen maar ‘doen’ is wel echt behoorlijk aanwezig in mij – voel ik me nu weer zoals ik me in de basis meestal voel; energiek, vrolijk, gezond, en genieten van verschillende dingen die op een dag voorbijkomen.